MTO 2004 (Scautus silvestris)
Manewry Techniczno Obronne. Radom 2004.
Oto krótka opowieść o gatunku Harcerz Leśny (Scautus silvestris)
Może niektóre fakty się tu nie łączą.
Ale będziemy starać się gasić wszelkie niepokoje
Wspólnymi siłami jakoś zbierzemy wszystko do kupy.
Do dzieła!!!
Ich kończyny przednie są dłuższe niż tylne i często podpierają się nimi przy poruszaniu.
Mogą jednak chodzić całkiem wyprostowane, np. kiedy niosą coś w rękach.
Miewają złe i lepsze nastroje, czują i rozumieją.
Ruchliwe osobniki uwielbiają zbierać patyczki.
Młode samce poruszają się grupami.
Młode sylwetką przypominają pierwotne istoty ludzkie.
Ich zachowania są bliskie ludzkim pojęciom miłości, poświęcenia, współczucia.
Są to cechy prowadzące do zachowań altruistycznych.
Wycinanie lasów, zakaźne choroby roznoszone przez ludzi, na które łatwo zapadają, zredukowały znacznie ich liczebność.
Stado spędza ok. 6-8 godzin w ciągu dnia na poszukiwaniu pożywienia, podczas spoczynku osobniki młode spędzają czas na zabawie, dorosłe zajmują się sobą, m.in. czyszcząc sobie wzajemnie sierść.
Wieczorem budują gniazda, w których spędzają noc.
Żyją w stadach złożonych z kilku lub kilkunastu osobników.
Gatunek odkryty dopiero w 1928 roku, zamieszkujący lasy pierwotne o stabilnym (???), wilgotnym (!!!) klimacie.
Pożywienie stanowi gł. pokarm roślinny (?!)
owoce, nasiona, pędy i kwiatostany, liście, kora, (?!)
a także bezkręgowce, drobne kręgowce, (?!)
jaja ptaków. (?!)
Spośród wszystkich małp człekokształtnych wykazuje najbliższe powinowactwo z człowiekiem
Potrafią używać narzędzi, rozwiązywać problemy.
Przewodnikiem stada jest największy i najsilniejszy samiec (?), który często akcentuje swoją pozycję w hierarchii stada gwałtownymi ruchami stanowiącymi rodzaj tańca i głośnymi okrzykami.
Kończyny stosunkowo długie, rozpiętość ramion 90-100 cm, smukła sylwetka, twarz ciemna, wargi czerwonawe, podbródek i powieki jasne, gęste, długie bokobrody, sierść czarna.
Rano żeruje, w południe drzemie, po południu ponownie szuka pożywienia. Dla uczonych było wielkim zaskoczeniem odkrycie, że nie bronią przed sobą na wzajem zdobytego łupu tak jak inne drapieżniki, lecz że się nim dzielą. Każdy członek stada, nawet niebiorący udziału w polowaniu może zabrać swoją część zdobyczy. Nigdy nie zaobserwowano by jakiś osobnik sam zjadł swoją zdobycz, jeśli obok znajdowały się jakieś inne.
Jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem, ujętym w wykazie gatunków Czerwonej Listy IUCN (Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody). Chrońmy Harcerza Leśnego!
Foto: XYZ, komentarze: Marek Rudnicki